زندگینانه ها

زندگینامه: سید عبدالحسین مختاباد

متولد 1345 ساری-روستای امره


سید عبدالحسین مختاباد یکم فروردین ماه 1345 در روستای امره از توابع شهر ساری متولد شد.پدر بزرگ پدری‎اش نی‎نواز قهاری بود و پدرش نیز صدایی حماسی داشت. وی ازکودکی و در دبستان به خواندن تصنیفهای موسیقی ایرانی علاقه مند شد.

دوران دبستان و راهنمایی و دبیرستان را در شهر ساری گذراند وهمزمان به تعزیه خوانی در گروههای تعزیه محله اش هم پرداخت.

از سال‎های اولیه انقلاب با شنیدن آلبوم‌های گروه چاووش و صدای محمد رضا شجریان به موسیقی سنتی علاقه مند شد و تمرین و ردیف خوانی را با سرمشق قرار دادن کارهای شجریان پی گرفت.

سال 1363 با قبولی در رشته جامعه شناسی دانشگاه تهران به این شهر آمد و از همان زمان به کلاس درس استاد کریم صالح عظیمی در رادیو رفت و آموزش ردیف آوازی را نزد ایشان تا سال 70 ادامه داد.

مختاباد از یک سال بعد به واحد موسیقی حوزه هنری پیوست و همراه حسام‌الدین سراج و محسن نفر در شکل دهی به این بخش نقشی جدی ایفا کرد.

آشنایی و نواختن سازهای سنتور و سه تار از دیگر تلاش‎های مختاباد در موسیقی سنتی بود.

اجرای کنسرت های متعدد در تالارهای اندیشه و وحدت با گروه صبا به سرپرستی مرحوم استاد حسین فرهاد پور نخستین تحرکات صحنه‌ای مختاباد بود.

اواسط سال هفتاد وی نخستین آلبوم خود باعنوان تمنای وصال را به بازار موسیقی عرضه کرد. در این آلبوم که با آهنگسازی زنده یاد حسین فرهاد پور ضبط شده بود، مختاباد تمامی  ملودی‌های تصانیف را خود پرداخت کرد.

بعد از این آلبوم وی به عنوان یکی از خوانندگان خوش آتیه موسیقی ایرانی مطرح شدو با آلبوم بوی گل به آهنگسازی فریدون شهبازیان و آلبوم شکوه با آهنگسازی مهیار فیروز بخت جلوه های دیگری از موفقیت های خود را به تماشا نهاد.

مختاباد در فاصله سال‌های 72 تا 88 بیش از 20 آلبوم موسیقی راخواند وآهنگسازی کرد و دراین مدت هم نزد محسن الهامیان، کامبیز روشن روان و برخی دیگر از اساتیدموسیقی با علومی چون سلفژ، هارمونی و آهنگسازی آشنا شد.

در میانه‌های سال 78 مختاباد برای ادامه تحصیل به کانادا رفت و پس از اقامت دوساله در این کشور به دانشگاه گلد اسمیت انگلیس آمد و زیر نظر جان بیلی، موسیقی‌دان شهیر انگلیسی، و پرفسور استانلی گلاسر دوره‌های فوق لیسانس و دکتری خود را در رشته آهنگسازی و اجرا گذراند.

مختاباد دکتری خود را در سال 1387 در انگلیس بپایان و همزمان کار عملی خود باعنوان "سمفونی صبا" ارائه داد.

در این فاصله وی با گروههای باربد به سرپرستی محمد ساعد کنسرت های متعددی را اجرا کرد که یکی از این آثار اجرای تصنیفی با فرمی نو روی شعر معروف استاد محمد رضا شفیعی کدکنی( هزاره دوم آهوی کوهی) بود که همین تصنیف با ارکستر ملی به رهبری فرهاد فخر الدینی در تالار وحدت و باصدای مختاباد اجرا شد.

آلبوم بهشت من که حاصل همکاری وی را سامان احتشامی ( نوازنده پیانو وآهگساز) است از جمله دیگر کارهای وی در زمینه موسیقی است. آخرین آلبوم مختاباد، ماه مجلس است که اخیرا به بازار موسیقی عرضه شده است.

وی همچنین ریاست نخستین نمایشگاه موسیقی و‌آثار شنیداری تهران را بر عهده داشت که سال گذشته به عنوان مهمترین رخداد موسیقی سال انتخاب شد

مختاباد هم اینک در دانشکده صدا و سیما و دانشگاه تهران در رشته موسیقی تدریس می‎کند. 

 

صالح‏عظیمی، کریم

( ملیت: ایرانی   قرن: 14 )

کریم صالح‏عظیمى در سال 1325 در تبریز متولد شد. صداى آواز استاد بزرک ابوالحسن‏خان اقبال‏آذر (اقبال‏السلطنه) که از صفحات قدیم در خانه آنها طنین مى‏افکند او را از همان دوران کودکى به آواز و آوازخوانى راغب کرد و وى از همان سنین به بعد، دوستدار و علاقمند محافل اجراى موسیقى اصیل سنتى شد. بعد از طى مراحل رشد جسمى و معین شدن نوع صدا، به وسیله استاد محمود فرنام، پیر «دف» در موسیقى اصیل آذربایجانى و مرحوم میرمحسن مستجاب‏الدعوه تبریزى به حضور استاد اقبال‏آذر راه یافته و به فراگیرى مشغول شد. صالح‏عظیمى از آخرین و وفادارترین شاگردانى به شمار مى‏رود که استاد اقبال‏آذر در طى یکصد و چند سال زندگى خویش تربیت کرد. انس و مودت صالح‏عظیمى به استادش تا آخرین لحظه حیات اقبال ادامه یافت و او از محضر آن خواننده بزرگ بهره بسیار برد و به حد مقبول اهل فن از لحاظ اجراى آواز ایرانى رسید. تا جایى که روزى در حضور استاد شهریار، استاد محمود فرنام و دکتر بهروزیه به امر استاد اقبال‏آذر، دنباله آواز چهارگاه را پس از استاد در گوشه‏هاى حصار ، کرشمه و مویه و فرود ادامه داد و مورد تشویق حاضران (که همگى از صاحبنظران موسیقى اصیل ایرانى بودند) قرار گرفت. بعد از فوت اقبال‏آذر، از طرف وزارت فرهنگ و هنر (سابق) از ایشان خواسته شد تا به تهران انتقال یابد و در اداره کل فعالیت‏هاى هنرى مشغول فعالیت و تدریس به هنرجویان شود. در آن زمان استاد بى‏نظیر موسیقى سنتى «عبداللَّه دوامى» در قید حیات بود و صالح‏عظیمى به شوق استفاده از محضر درس استاد دوامى، به تهران منتقل و به عبداللَّه‏خان دوامى معرفى شد. رابطه بین صالح‏عظیمى و دوامى مانند رابطه‏اى بود که یک ده پیش از آن با اقبال داشت از این مجالست بهره بسیار گرفت، به نظامت کل و اداره مکتب صبا مشغول شد و در عین حال از وجود استاد عبداللَّه دوامى، استاد على‏اکبر شهنازى و آقاى احمد عبادى استفاده‏هاى شایان برد. در طى چندین مرحله امتحانى که از سوى استاد دوامى به عمل آمد، صالح‏عظیمى مستوجب اخذ تصدیقنامه کتبى از دست استاد شناخته شد. همچنین، وى گذشته از فراگیرى ردیف‏هاى اصیل استاد على‏اکبر خان شهنازى، چند صباحى را نزد پسر عموى ایشان آقاى عبادى ناخن زدن را فراگرفت که بعدها ردیف آوازى را بر سه‏تار پیاده کرد. ایشان دو سال بعد از فوت استاد دوامى، در سال 1361 در صداى جمهورى اسلامى ایران و مرکز سرود و آهنگ‏هاى انقلابى براى تدریس دعوت شد و اکنون در بخش معاونت آموزش جزوه هنرى سازمان تبلیغات اسلامى مشغول تربیت هنرجویان است کریم صالح‏عظیمى خواننده‏اى مومن به اصالت هنر و قداست شخصیت و حرمت هنرمند است. ایمان و اعتقاد الهى را در هنرمند شرط اول کار هنرى و اساس موسیقى ایرانى را آموزش شیوه درست ردیف‏خوانى مى‏داند و معتقد است هنرمند ایرانى بدون این دو در حقیقت هیچ است. روش تدریس ایشان در ردیف آوازى همانند قدما و اقبال به صورت سینه به سینه و بدون کمک «نت» است و این راه را تنها مسیر اصولى و اساسى براى تعلیم آواز ایرانى مى‏داند. کریم صالح‏عظیمى در سال 1370 به همراه گروه سازهاى موسیقى سنتى، کنسرتى به یاد استاد اقبال‏آذر در تالار وحدت برگزار کرد و این تنها بارى است که ایشان در حضور جمع به خواندن پرداخته است. در حقیقت مى‏توان ایشان را در بخش آموزش ردیف آوازى مکتب تبریز، تنها یادگار اقبال بزرگ دانست.
نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد