سید عبدالحسین مختاباد یکم فروردین ماه 1345 در روستای امره از توابع شهر ساری متولد شد.پدر بزرگ پدریاش نینواز قهاری بود و پدرش نیز صدایی حماسی داشت. وی ازکودکی و در دبستان به خواندن تصنیفهای موسیقی ایرانی علاقه مند شد.
دوران دبستان و راهنمایی و دبیرستان را در شهر ساری گذراند وهمزمان به تعزیه خوانی در گروههای تعزیه محله اش هم پرداخت.
از سالهای اولیه انقلاب با شنیدن آلبومهای گروه چاووش و صدای محمد رضا شجریان به موسیقی سنتی علاقه مند شد و تمرین و ردیف خوانی را با سرمشق قرار دادن کارهای شجریان پی گرفت.
سال 1363 با قبولی در رشته جامعه شناسی دانشگاه تهران به این شهر آمد و از همان زمان به کلاس درس استاد کریم صالح عظیمی در رادیو رفت و آموزش ردیف آوازی را نزد ایشان تا سال 70 ادامه داد.
مختاباد از یک سال بعد به واحد موسیقی حوزه هنری پیوست و همراه حسامالدین سراج و محسن نفر در شکل دهی به این بخش نقشی جدی ایفا کرد.
آشنایی و نواختن سازهای سنتور و سه تار از دیگر تلاشهای مختاباد در موسیقی سنتی بود.
اجرای کنسرت های متعدد در تالارهای اندیشه و وحدت با گروه صبا به سرپرستی مرحوم استاد حسین فرهاد پور نخستین تحرکات صحنهای مختاباد بود.
اواسط سال هفتاد وی نخستین آلبوم خود باعنوان تمنای وصال را به بازار موسیقی عرضه کرد. در این آلبوم که با آهنگسازی زنده یاد حسین فرهاد پور ضبط شده بود، مختاباد تمامی ملودیهای تصانیف را خود پرداخت کرد.
بعد از این آلبوم وی به عنوان یکی از خوانندگان خوش آتیه موسیقی ایرانی مطرح شدو با آلبوم بوی گل به آهنگسازی فریدون شهبازیان و آلبوم شکوه با آهنگسازی مهیار فیروز بخت جلوه های دیگری از موفقیت های خود را به تماشا نهاد.
مختاباد در فاصله سالهای 72 تا 88 بیش از 20 آلبوم موسیقی راخواند وآهنگسازی کرد و دراین مدت هم نزد محسن الهامیان، کامبیز روشن روان و برخی دیگر از اساتیدموسیقی با علومی چون سلفژ، هارمونی و آهنگسازی آشنا شد.
در میانههای سال 78 مختاباد برای ادامه تحصیل به کانادا رفت و پس از اقامت دوساله در این کشور به دانشگاه گلد اسمیت انگلیس آمد و زیر نظر جان بیلی، موسیقیدان شهیر انگلیسی، و پرفسور استانلی گلاسر دورههای فوق لیسانس و دکتری خود را در رشته آهنگسازی و اجرا گذراند.
مختاباد دکتری خود را در سال 1387 در انگلیس بپایان و همزمان کار عملی خود باعنوان "سمفونی صبا" ارائه داد.
در این فاصله وی با گروههای باربد به سرپرستی محمد ساعد کنسرت های متعددی را اجرا کرد که یکی از این آثار اجرای تصنیفی با فرمی نو روی شعر معروف استاد محمد رضا شفیعی کدکنی( هزاره دوم آهوی کوهی) بود که همین تصنیف با ارکستر ملی به رهبری فرهاد فخر الدینی در تالار وحدت و باصدای مختاباد اجرا شد.
آلبوم بهشت من که حاصل همکاری وی را سامان احتشامی ( نوازنده پیانو وآهگساز) است از جمله دیگر کارهای وی در زمینه موسیقی است. آخرین آلبوم مختاباد، ماه مجلس است که اخیرا به بازار موسیقی عرضه شده است.
وی همچنین ریاست نخستین نمایشگاه موسیقی وآثار شنیداری تهران را بر عهده داشت که سال گذشته به عنوان مهمترین رخداد موسیقی سال انتخاب شد
مختاباد هم اینک در دانشکده صدا و سیما و دانشگاه تهران در رشته موسیقی تدریس میکند.
صالحعظیمی، کریم
( ملیت: ایرانی قرن: 14 )
کریم صالحعظیمى در سال 1325 در تبریز متولد شد. صداى آواز استاد بزرک ابوالحسنخان اقبالآذر (اقبالالسلطنه) که از صفحات قدیم در خانه آنها طنین مىافکند او را از همان دوران کودکى به آواز و آوازخوانى راغب کرد و وى از همان سنین به بعد، دوستدار و علاقمند محافل اجراى موسیقى اصیل سنتى شد. بعد از طى مراحل رشد جسمى و معین شدن نوع صدا، به وسیله استاد محمود فرنام، پیر «دف» در موسیقى اصیل آذربایجانى و مرحوم میرمحسن مستجابالدعوه تبریزى به حضور استاد اقبالآذر راه یافته و به فراگیرى مشغول شد. صالحعظیمى از آخرین و وفادارترین شاگردانى به شمار مىرود که استاد اقبالآذر در طى یکصد و چند سال زندگى خویش تربیت کرد. انس و مودت صالحعظیمى به استادش تا آخرین لحظه حیات اقبال ادامه یافت و او از محضر آن خواننده بزرگ بهره بسیار برد و به حد مقبول اهل فن از لحاظ اجراى آواز ایرانى رسید. تا جایى که روزى در حضور استاد شهریار، استاد محمود فرنام و دکتر بهروزیه به امر استاد اقبالآذر، دنباله آواز چهارگاه را پس از استاد در گوشههاى حصار ، کرشمه و مویه و فرود ادامه داد و مورد تشویق حاضران (که همگى از صاحبنظران موسیقى اصیل ایرانى بودند) قرار گرفت. بعد از فوت اقبالآذر، از طرف وزارت فرهنگ و هنر (سابق) از ایشان خواسته شد تا به تهران انتقال یابد و در اداره کل فعالیتهاى هنرى مشغول فعالیت و تدریس به هنرجویان شود. در آن زمان استاد بىنظیر موسیقى سنتى «عبداللَّه دوامى» در قید حیات بود و صالحعظیمى به شوق استفاده از محضر درس استاد دوامى، به تهران منتقل و به عبداللَّهخان دوامى معرفى شد. رابطه بین صالحعظیمى و دوامى مانند رابطهاى بود که یک ده پیش از آن با اقبال داشت از این مجالست بهره بسیار گرفت، به نظامت کل و اداره مکتب صبا مشغول شد و در عین حال از وجود استاد عبداللَّه دوامى، استاد علىاکبر شهنازى و آقاى احمد عبادى استفادههاى شایان برد. در طى چندین مرحله امتحانى که از سوى استاد دوامى به عمل آمد، صالحعظیمى مستوجب اخذ تصدیقنامه کتبى از دست استاد شناخته شد. همچنین، وى گذشته از فراگیرى ردیفهاى اصیل استاد علىاکبر خان شهنازى، چند صباحى را نزد پسر عموى ایشان آقاى عبادى ناخن زدن را فراگرفت که بعدها ردیف آوازى را بر سهتار پیاده کرد. ایشان دو سال بعد از فوت استاد دوامى، در سال 1361 در صداى جمهورى اسلامى ایران و مرکز سرود و آهنگهاى انقلابى براى تدریس دعوت شد و اکنون در بخش معاونت آموزش جزوه هنرى سازمان تبلیغات اسلامى مشغول تربیت هنرجویان است کریم صالحعظیمى خوانندهاى مومن به اصالت هنر و قداست شخصیت و حرمت هنرمند است. ایمان و اعتقاد الهى را در هنرمند شرط اول کار هنرى و اساس موسیقى ایرانى را آموزش شیوه درست ردیفخوانى مىداند و معتقد است هنرمند ایرانى بدون این دو در حقیقت هیچ است. روش تدریس ایشان در ردیف آوازى همانند قدما و اقبال به صورت سینه به سینه و بدون کمک «نت» است و این راه را تنها مسیر اصولى و اساسى براى تعلیم آواز ایرانى مىداند. کریم صالحعظیمى در سال 1370 به همراه گروه سازهاى موسیقى سنتى، کنسرتى به یاد استاد اقبالآذر در تالار وحدت برگزار کرد و این تنها بارى است که ایشان در حضور جمع به خواندن پرداخته است. در حقیقت مىتوان ایشان را در بخش آموزش ردیف آوازى مکتب تبریز، تنها یادگار اقبال بزرگ دانست.